Het is me een klasje wel. Het Haagse Plofklasje telt 150 kinderen met best wel wat eigenheimers. Als meester Mark heb je er maar je handen vol aan. Je komt handen en leraren tekort, en zijn klassenassistent weet het ook niet, want hij praat krom recht voor de vervanger die niet beter doet dan de ander die stout was in een lege klas op de stoel van de juf.
Pesten, buiten sluiten en sommige vriendjes mogen alleen op het feestje komen of meedoen als ze een stuk fruit afstaan of jouw bal wegschoppen. Het bijzondere is dat je hem dan wel weer af moet staan. Meester Mark ziet het verbazingwekkend door de vingers, terwijl iedereen iets anders vindt. (Dief(stal)idend wordt niet bestraft, want sommigen doen net of er niets is gebeurd en kijken weg of spelen door. Kamertje verhuur en stiekem met een ander spelen en als er bonje ontstaat de ander voor gek verklaren. Dat telt aardig op tot een Dozijn (=6+6).
Stiekem
De stiekemerds dan. Een wedstrijdje wie het mooist of het meest gemeen kan tekenen en er dan om lachen. Zo’n Potje Vrij Verdeeld kleuren kan erg uit hand lopen als je niet uitkijkt. Wat ook wel eens gebeurt, is stiekem praten over andere mensen en dan zeggen dat ze mislukkelingen zijn. Andere klassen vinden dat niet zo fijn, zeker niet als het om de klassenvertegenwoordiger gaat die Voor Velen zou moeten Doen. Helaas wordt sorry zeggen een gewoonte en dat is het dan.
Jij wel, de rest niet
Buiten sluiten is aan de orde van de dag. De meest vervelende en stiekeme manier van pesten is valse hoop geven, terwijl degenen die het betreft keihard hun best doen om erbij te horen. Soms moet zo’n spelletje heel hard gespeeld worden, vindt Meester Mark en daar sta je dan. Weglopen is dan de enige optie. Als er dan iemand roept mee te helpen verraden zijn er gelukkig vele anderen die dat niet pikken en dan zwicht men toch voor mogelijk gezichtsverlies. Tja, ook weer lastig, want hoe leg je aan je populaire vriendjes uit dat ze er toch bij horen? “Ok, jullie mogen blijven, maar de rest niet. Anders zijn we met te veel en is het niet meer leuk, want dat hebben we eerder zo afgesproken.”
Kleutergedrag
En dan hebben we het nog niet gehad over het kleutergedrag van sommige jongens die hun broekje laten zakken als ze zich iets te vrij voelen en dit laten zien op het schoolplein, maar net niet Frontaal voor Derden zichtbaar. Sommigen doen alles voor wat aandacht. Niet de deugniet die gekke dingen doet op de stoel van de juf in een lege klas. Niet goed opgepast? Je wordt er alsnog uit gestuurd!
“Ik ben wie ik ben.”
Ach, het maakt niet zo veel uit, want al snel komt er een nieuw verwend kind met een rugzakje voor in de plaats. Dat is niet raar, maar wel héél bijzonder. Bij de overdracht blijkt namelijk dat hij op een andere school en bij de voetbalclub niet zo aardig is voor anderen. “Ik ben wie ik ben,” zegt hij wat onzeker. Daarom houdt zijn andere vriendje uit de buurt zijn hand boven het hoofd en hoort hij toch bij de club.
Brave Hendrikjes durven niet
Hoe zit het met de brave Hendrikjes van de soms Cynische Dagelijkse Aandacht en de Christelijke Uitleg? Ze mogen wat meer opkomen voor zichzelf, want ze durven niet. Met water bij de wijn en wijn in nieuwe zakken zet je geen zoden aan de dijk, verzet je geen bergen en maak je geen verschil in de klas als je streeft naar kwaliteit van leven in deze maatschappij. De club Vreemde Vriendjes Draait anders gewoon door en de meelopertjes hobbelen er achteraan.
Meester Mark luistert niet
En Meester Mark? Die draait door, want er gebeurt best veel in zo’n klas. Hij raakt geïrriteerd, omdat niet iedereen meer wil opdraaien voor de kosten, omdat hij in het krijt staat bij zijn vriendjes. Klasgenootjes maken zich zorgen, omdat het uit de hand loopt. Meester Mark luistert niet en kijkt niet naar wat er nodig is. Hij trekt voor en doet anderen tekort die het juist heel hard nodig hebben. Weet je, eigenlijk kan hij maar beter ergens anders met zijn vriendjes monopoly gaan spelen, maar alsjeblieft niet in Den Haag.
foto: jdreport.com
