Wat doe jij aan het lerarentekort?

Als je hoort dat je in de finale zit van de verkiezing ‘Leraar van het Jaar 2017’ besef je nog niet helemaal wat dat betekent. Nu ruim een week later nadat ik gebeld werd, begint het enigszins te landen. Ik zit bij de laatste 3. Héél gaaf en echt een once in a life time ervaring om tot de eindstreep mee te mogen doen.

Nadenken

De afgelopen week werd ik overladen met heel veel positieve reacties en een euforische stemming heerste in mijn nieuwe klas. De kinderen waren uitzinnig. Alles bij elkaar is het nu al een hele bijzondere ervaring. Mijn omgeving leeft heel erg mee, maar zo’n verkiezingstraject doorlopen zet je als mens voor de klas ook gewoon weer eens aan het denken.

Waar sta ik voor?

Nu de finale zich aandringt, denk ik steeds meer na over de vraag waar het ambassadeurschap van het primair onderwijs om draait: “Waarom ben jij de beste ambassadeur voor jouw sector?”

Eigenaarschap

Eigenaarschap bij kinderen, mezelf en elke collega in het werkveld, komt bij mij telkens weer boven drijven. Ik merk dat daar nog een flinke slag in is te slaan. Ik besef me dat iedere keer weer opnieuw als ik terugkijk op hoe mijn onderbroken onderwijscarrière eruit ziet en opnieuw toen ik het eerste feedback gesprek voerde met collega Pien, afstudeerstudent aan de Fontys Kind en Educatie in Tilburg.

‘Ik heb nog nooit zulke feedback gehad op een les van mij,’ besloot zij enigszins verbaasd het gesprek. Dit was niet nieuw om te horen, maar het verbaast mij tekens weer als studenten voor het eerst bij ons op school komen dat dit het eerste is wat ze zeggen. Ik dacht op dat moment echt: ‘Het onderwijs kan wel degelijk iets doen aan het lerarentekort!’

Potentie zien

Ik raak steeds meer overtuigd van mijn stelling dat het onderwijs haar mensen zelf wegjaagt. Ik ben ooit gegaan, omdat er geen perspectief geboden werd en collega’s elkaar niet in hun kracht zetten. Over het leiderschap, dat geen leiderschap genoemd mag worden, nog niet gesproken. Toen ik na drie jaar Efteling Kids Radio ging vervangen, was er weinig veranderd. Bijna vier jaar lang oriënteerde ik me op ander werk, maar gelukkig lagen de banen niet voor het oprapen. Er kwam een moment dat ik mijn potentieel liet zien, maar vooral ook de ruimte kreeg om dat te tonen.

Boos

Vervanger of student? Je bent op veel scholen geen gelijkwaardige collega. Je moet op veel scholen doen wat er gezegd wordt. En daar is niets mis mee, zolang er een gelijkwaardige behandeling plaatsvindt. Toch gebeurt het tegendeel veel te vaak. Het maakt mij boos.

In het onderwijs maken we dáár de grootste fout. Je voelt als vervanger en ook als student al heel vlug verschil in hiërarchie. Dit doet afbreuk aan alles om je te kunnen ontwikkelen. Er is geen vertrouwensbasis om een goede relatie aan te gaan. Mensen kunnen niet zichzelf zijn en worden daardoor belemmerd in hun kwetsbare houding die nodig is om te kunnen professionaliseren en te kunnen ontwikkelen.

Dit is zo jammer. Helaas gebeurt het vaak niet eens bewust. Daar ligt écht een mooie kans om dat eens te beseffen. Beschouw diegene als je (toekomstige) collega. Heb dezelfde verwachtingen, help diegene en geef eerlijke feedback. Ik word oprecht boos van binnen als ik van studenten hoor dat de gebruikelijke feedback bestaat uit 3 tips en 3 tops. Het is %&$#% geen spreekbeurt?!

Doe zelf iets aan werkdruk

Studenten, starters en herintreders kiezen voor jouw vak en zorgen ervoor dat ik als leerkracht minder kinderen in de klas krijg. Het onderwijs schreeuwt moord en brand als het gaat om tekorten en werkdruk, maar verzuimen het om de interesse in het vak en toekomstige collega’s te koesteren. Natuurlijk, er zijn veel omgevingsfactoren die de werkdruk verhogen, maar dat betekent niet dat je om die reden niet in hen hoeft te investeren?!

Daarnaast kunnen onze vervangers, die klaar staan als jij (langdurig) ziek bent of met zwangerschapsverlof gaat, meer betekenen dan we denken. Het zijn volwassenen. Zet je naaste collega in zijn/haar léérkracht. Je krijgt er namelijk ook een gelijkwaardige collega met potentie en liefde voor het vak voor terug.

Leiderschap

Wat mij sterk heeft gemaakt in mijn vak is zelf de leiding nemen over jezelf. Daarmee zeg ik niet dat je jouw directeur voortaan moet negeren, maar sta op en laat zien wie jij bent als professional. We hebben het steeds over die achterover leunende leerling, maar wat doen we zelf?

Ligt het dan écht alleen aan jezelf? Nee, stichtingen en directeuren zouden net als de leerkracht de leerling, in dit geval je team, durven los te laten. Vertrouw je collega’s die het beleid uitvoeren en voer de dialoog en voorkom de monoloog. Kies de weg van de minste weerstand en je zult zien dat werkdruk anders beleefd wordt. Zet mensen in hun kracht!

Intern opleiden

Zelf prijs ik me heel gelukkig met mijn werkgever Xpect Primair. Onze stichting heeft het personeelsbeleid prima op orde. Directeuren worden intern opgeleid via het Potentialtraject. Starters krijgen voldoende groeimogelijkheden binnen de vervangersschil en stromen door naar het Traineeship, waarin zij intern opgeleid en begeleid worden.

Wat mijzelf betreft neem ik dit schooljaar deel aan een Professionele Leergemeenschap Innovatiecoach. Dit sluit heel goed aan om mijn coachingskills te verfijnen en radio-educatie te implementeren in ons taalonderwijs op school.

Lerarenregister

Nu hoor ik je als lezer meteen vragen: Tellen deze ontwikkelingstrajecten mee voor het lerarenregister? Als het aan mij ligt wel. Het lerarenregister is momenteel een veelbesproken blok aan het been in onze sector. Wat mij betreft staat het lerarenregister symbool voor het slechtste voorbeeld ooit als we het hebben over eigenaarschap. Ik ga daar nu niet verder op in, omdat dit afleidt van wat eigenaarschap wél is en wat we zelf kunnen doen aan het lerarentekort.

Mijn verhaal was bovendien nog niet helemaal af, omdat ik nog iets heel bijzonders wil aanhalen wat ik in de zomervakantie ontdekte.

Big Leader Programma

Het Big Leader Programma; een uniek en héél interessant traject dat perfect aansluit op mijn visie over eigenaarschap. Stichting Little Leaders startte in januari met een Big Leader Programma voor leerkrachten dat gebaseerd is op Straight-Line Business methodieken. De pilot voor de zomervakantie was zo’n succes dat ik me last-minute aanmeldde en gelukkig nog mee mocht in dit persoonlijk ontwikkelingstraject.

Little Leaders

Het mooie aan Little Leaders is dat zij van leraren, echte leiders willen maken. Je wordt uitgedaagd om je klas te bekijken als je eigen onderneming, om heldere doelen te formuleren en vervolgens deze doelen af te checken.

Als leerkracht krijg je unieke tools in handen die nodig zijn om jezelf én je vak opnieuw uit te vinden. Leraren krijgen praktische tips en kunnen presteren binnen het onderwijssysteem, zonder het oog op de kinderen te verliezen.

Het doelgerichte programma is geen prestatiegericht traject, maar vraagt een andere mindset om het tussenliggende leerproces en samenwerkingen te optimaliseren bij kinderen, onze Little Leaders!

Doe zelf iets aan het lerarentekort

Even terug naar de essentie van dit blogbericht. Al met al, de overheid heeft een verantwoordelijk, maar laten we het goede voorbeeld nemen en beginnen bij onszelf. Jij bepaalt jouw koers en kan anderen helpen een vergelijkbare koers te varen op weg naar prachtig onderwijs met hele fijne collega’s. Zorg goed voor jezelf en je collega’s. Daar ligt jouw kracht om iets aan het lerarentekort te doen.

Op naar de finale…

Hoe dan ook wordt dit nu al weer een heel mooi schooljaar. Ik voel me bevoorrecht dat ik opnieuw veel leuke dingen mag doen zoals het Big Leader Programma, het PLG Innovatiecoaches en natúúrlijk de finale van de verkiezing ‘Leraar van het Jaar 2017’!

Posted in:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

13 + een =